Epilog

*PUŚĆ*

Minęły trzy miesiące. Patrick od incydentu pod szkołą nie dawał znaku życia. Z tego co się dowiedziałam, to na stałe przeniósł się do Kölnu i ani myśli o powrocie do Monachium. Na szczęście.
Skończyliśmy szkołę. Pierre coraz więcej grywał w pierwszej drużynie... Wszystko wyglądało wręcz idealnie... Aż pewnego dnia... 
- Gdzie mnie wieziesz? Przecież wiesz, że nie lubię niespodzianek... - jęknęłam, gdy jechaliśmy samochodem. Mieszkam w Monachium niemal od urodzenia, ale w tej części nigdy nie byłam...
- Powinnaś wiedzieć. Tyle o tym rozmawialiśmy... - westchnął.
- Nie mam pomysłu. Powiedz mi, a nie. - odparłam po dłuższej chwili myslenia.
- Niedługo się przekonasz.
Głęboko wzdychając odwróciłam się do okna i patrzyłam na migające mi przed oczami widoki. Nie minęliśmy granicy miasta, ale raczej zbliżaliśmy się do jego obrzeż. 
- Alex... Słonko... - musnął ręką moje plecy. - Już jesteśmy. Ale musisz zasłonić oczy. - podał mi atłasową chustkę. Chcąc nie chcąc musiałam przewiązać oczy. Ta niespodzianka coraz bardziej mi się nie podoba.
Powoli wyciągnął mnie z auta i gdzieś poprowadził. Sama nie wiedziałam gdzie. Nie mogłam sobie przypomnieć o co mu chodziło. Rozmawialiśmy o tylu sprawach, że nawet nie wiem, co chce teraz.
- Uważaj. - poisntruował, gdy usłyszałam skrzypienia.
Postawiłam większego kroka i stopami poczułam dziwną miękkość.
- No już, jesteśmy. - odsłonił mi widok, na którym zagściło mi pomieszczenie.
- Eeeee... Gdzie my jesteśmy?
- To jest salon. - spojrzał na mnie pobłażliwie.
- Wiem, że to salon, jeszcze nie oślepłam no. Gdzie my jesteśmy?
- To jest nasz salon, w naszym domu. - poprawił się.
- Nasz dom?! - wytrzeszczyłam oczy ze zdziwienia, a on pokiwał głową. - Jezu! - rzuciłam mu się na szyję. - Jeszcze nie masz mnie dość?
- Nie, niby czemu? - objął mnie w pasie.
- Mój charakter, to że musiałeś tyle razy wyciągać mnie z dołka...
- Nie, bo kocham Cię ponad życie, a ratowanie Cię jest moim obowiązkiem. - cmoknął mnie w usta.


________________
JEZU, NIE UMIEM PISAĆ EPILOGÓW XDDD PROSZĘ MNIE NIE ZABIJAC ZA TO, PROSZĘ XDDD
To tak, mamy koniec kolejnego bloga, boże, jak to szybko minęło ;_; Pamiętam jak go zaczynałam, jak wpadł na niego pomysł... 
Ale spokojnie, będzie jeszcze conajmniej jeden blog z Hoejbjergiem w roli głównej :D Jeden to na pewno, co do drugiego to nie wiem x.x
Dziękuję Wam za każdy komentarz, za każde wejście na tego bloga, kocham Was ♥ 

Tydzień temu już zaczęłam "zwycięskiego" bloga. Niedługo dodam pierwszy rozdział ;) 

Wiem, że to nie na miejscu, bo nie blog o Nim, ale i tak Piluś się znalazł na zdjęciu :D 516 dni minęło by zobaczyć Holgera trenującego wraz z drużyną! ♥ Całe popołudnie i wieczór jak głupia zacieszałam, krzyczałam i skakałam po domu, omg ♥

Pytania?